przystanek osobowy

Golleschau Fabrik (1911-1921) Goleszów Fabryka (1921-1939) Golleschau Fabrik (1939-1945) Goleszów Fabryka (1945-1951) Goleszów Górny (1951-)

13 grudnia 2009 roku zawieszono przewozy pasażerskie

Przystanek został otwarty 21 grudnia 1911 roku w pobliżu cementowni w Goleszowie (zakład uruchomiono w roku 1889, a w 1910 znacznie zwiększono jego zdolności produkcyjne). Jednoperonowy przystanek usytuowany został obok przejazdu kolejowego i bocznicy cementowni. Zabudowania składały się z poczekalni z kasą (wybudowanych w technologii muru pruskiego) oraz miejsca pracy dróżnika. W pobliżu znajdował się również jego niewielki dom.

W latach 50. XX wieku stan zabudowań był już zły i mieszkańcy postulowali budowę zupełnie nowych obiektów, jednakże władze w roku 1963 mogły jedynie zapewnić, że obiekt powstanie dopiero w latach 1966-1970 i to pod warunkiem, że miejscowe społeczeństwo wpłaci 50 procent ogólnej kwoty budowy przystanku.

Ostatecznie w 1979 roku na miejscu starego powstał nowoczesny budynek przystanku. Został on wybudowany w ramach czynu społecznego (będącego odpowiedzią na apel ówczesnego I Sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka), którego inicjatorem był prezes Spółdzielni Mleczarskiej w Bażanowicach Gabriel Sztwiertnia. Całkowity koszt tej inwestycji wyniósł wtedy ok. 7 mln złotych.

W czasach istnienia kasy biletowej funkcjonowała tutaj ogrzewana (mniejsza) poczekalnia, do której prowadziły masywne drzwi. Rozkład jazdy w formie pojedynczych kartonów pomalowanych białą farbą wpinany był do drewnianej ściany. Prócz mniejszej istniała także większa, nieogrzewana poczekalnia. Podłoga w poczekalniach była wykonana z płytek. Do początku lat 90. budynek był koloru pomarańczowo - brązowego, aby w wyniku przeprowadzonego w roku 1994 remontu zmienić kolor na biały. Po lewej stronie budynku znajdowały się trzy maszty na flagi. Charakterystyczne okno wraz z ladą wystawione na zewnątrz (z budynku gdzie mieściła się kasa biletowa oraz „mniejsza” poczekalnia) mieściło kasę bagażową (zlikwidowaną jeszcze przed rokiem 1990). Od strony ulicy Kolejowej do przystanku prowadzą schody wraz z podjazdem dla wózków. W latach 80. i 90. kasa biletowa sprzedawała bilety kartonowe z ternionu, natomiast dla dalszych relacji były one wypisywane ręcznie. Bilety kartonowe datowane były przez kasjerów za pomocą kompostera. Na stanie posiadania kasy biletowej był książkowy sieciowy rozkład jazdy obejmujący całą Polskę. Przystanek nie brał udział w procesie ruchowym szlaku Goleszów - Cieszyn, ale był połączony kolejową linią telefoniczną m.in. ze stacjami w Cieszynie, Goleszowie, czy przystankiem w Bażanowicach.

Peron przystanku z nawierzchnią z płyt chodnikowych miał długość 189 metrów, szerokość 3 metrów i wysokość 0,3 metra nad główkę szyny.

Po roku 1989, kiedy to nastąpił upadek fabryki znaczenie przystanku zmalało, mimo że leży właściwie w centrum miejscowości. Z uwagi na fakt, że było to odosobnione miejsce zakryte dodatkowo przez krzaki od strony ulicy Kolejowej było ono narażone od lat 90. w porach nieczynności kasy biletowej na akty o charakterze chuligańskim. Budynek dworcowy zdewastowano (kasa biletowa została zlikwidowana w roku 1999), a w dniach od 30 lipca do 4 sierpnia 2008 nastąpiła jego ostateczna rozbiórka.

Po przeprowadzonej rewitalizacji linii do Cieszyna nowy peron będzie miał długość 150 metrów, szerokość 4 metrów, natomiast wysokość 0,76 metrów nad główkę szyny. Przy peronie zostaną zamontowane stojaki na rowery. Przejście dla pieszych na dawnej drodze z Cieszyna do Ustronia zostanie osłonięte sygnalizacją przejazdową. Zostanie także wycięta okoliczna roślinność. Z uwagi na przywiezienie w listopadzie 2019 roku przez wykonawcę rewitalizacji szlaku Goleszów - Cieszyn na peron tego przystanku nowych podkładów strunobetonowych PS 83 w maju 2020 roku rozebrano pierwszą część peronu.

Położony jest na wysokości 348 m n.p.m.

Oprócz informacji własnych, skorzystaliśmy z danych dotyczących budowy nowego przystanku umieszczonych w wydawnictwie „Goleszów” (Wydawnictwo Beskidzkie).