przystanek osobowy

Ustroń Zdrój (1985-)

Tablica przyjazdów | Tablica odjazdów

Plakatowy przystankowy rozkład jazdy ważny od 10 listopada do 14 grudnia 2024 roku (wersja do druku)

Pomysł budowy przystanku kolejowego w centrum miasta Ustronia pojawił się już przed II wojną światową, ale ostatecznie społeczny komitet budowy przystanku pod przewodnictwem Józefa Szymaniaka (i jego zastępców Mieczysława Zwardonia, ówczesnego zawiadowcy stacji Ustroń oraz Arkadiusza Jędroska) i patronatem komitetu miejskiego PZPR oraz Naczelnika Miasta powołano 8 lutego 1985 roku.

Projekt obiektu opracowała Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji, jednakże został on zmodyfikowany m.in. poprzez rezygnację z budowy przejścia podziemnego pod przystankiem i zarzucenie pomysłu planowanej zatoki autobusowej przed budynkiem dworcowym. Planowany koszt budowy po zmianach w projekcie oscylował na poziomie 40,5 mln ówczesnych złotych.

Przystanek został wybudowany w czynie społecznym, jednakże duży wkład w budowę miały także następujące ówczesne zakłady pracy: większość domów wczasowych i uzdrowiskowych z dzielnicy Zawodzie, Kuźnia Ustroń, Nadleśnictwo Ustroń, Budopol, Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych w Ustroniu, a także DOKP Katowice, Urząd Wojewódzki w Bielsku-Białej i Urząd Miejski w Ustroniu.
Podczas budowy konieczne było przełożenie słupów trakcyjnych ze strony zachodniej na wschodnią, a pierwszy jej etap (konstrukcja peronu) trwał 77 dni.

Peron przystanku Ustroń Zdrój oraz prowizoryczne kasy biletowe zostały otwarte 19 lipca 1985 roku (data nieprzypadkowa - przystanek starano się oddać przed obchodzonym w PRLu, a przypadającym na 22 lipca Narodowym Świętem Odrodzenia Polski). Wtedy również zatrzymał się tam uroczyście pierwszy pociąg (o 12:06, nr 70019 relacji Katowice - Wisła Uzdrowisko, prowadzony przez m.in. EZT EN57-623).

Obok jedynego wysokiego (wysokość ponad 0,76 metra nad główkę szyny - wówczas ewenement na linii 191) peronu o długości 217 metrów i szerokości 3 metrów wybudowano piętrowy budynek dworca projektu Haliny Rakowskiej-Dzierżewicz i Jerzego Dzierżewicza, mieszczący kasy, poczekalnię, przechowalnię bagażu, mały bufet, szalety, posterunek dróżniczy dla przejazdu na ulicy Grażyńskiego (wówczas Świerczewskiego) i mieszkania na piętrze. Został on otwarty i udostępniony podróżnym 19 grudnia 1985 roku. Na peronie oddano do użytku także dwie wiaty przystankowe. Przystanek został ulokowany w lesie w rejonie Parku Kościuszki. Za peronem zasadzono dodatkowe drzewa podkreślając uzdrowiskowy i turystyczny charakter miejscowości, w której centrum się znajduje.

Dogodne położenie umożliwia szybkie dotarcie do centrum Ustronia, czy też nad pobliską rzekę Wisłę i czyni z tego przystanku najczęściej uczęszczany przez pasażerów w Ustroniu. Obok budynku dworcowego znajduje się strzeżony przejazd kolejowy. Kasy i poczekalnia zostały zamknięte w marcu 2010 roku, czynny jest automat biletowy. Przy budynku dworca znajduje się postój taksówek.

W pobliżu dworca znajdują się przystanki komunikacji autobusowej, z których możliwy jest dojazd do takich części Ustronia jak Zawodzie, Jaszowiec, Dobka, Lipowiec czy Hermanice oraz do Wisły (kierunki Malinka, przełęcz Salmopolska) i Cieszyna (przez Równię, Goleszów). W wakacyjne weekendy przez ten przystanek realizowane są kursy na pobliski szczyt - Równicę.

W ramach rewitalizacji linii kolejowych w latach 2020 - 2022 peron przystanku został przebudowany, skrócony do 200 metrów, a przede wszystkim poszerzony do szerokości 3,90 metra (nadal będzie to peron wysoki o wysokości 0,76 metra nad główkę szyny). W dalszym ciągu istnieje możliwość dotarcia do niego z ulicy Michała Grażyńskiego (wejście schodami oraz pochylnią). W pierwotnym projekcie budowlanym nie przewidziano miejsca dla dojścia do peronu od ulicy Mickiewicza, ale pod koniec 2021 roku interweniował w tej sprawie radny Ustronia Paweł Sztefek. Ostatecznie w kwietniu 2022 roku główny wykonawca potwierdził budowę drugiego wejścia od strony południowej, a powstało ono na jesień 2022 roku (tylko jako schody).
Budowa nowego peronu rozpoczęła się w marcu 2021 roku. Umieszczono na nim zaledwie jedną wiatę, ławki, oświetlenie złożone z lamp LED, natomiast przy dojściu do niego zapięcia dla rowerów. Po przywróceniu ruchu kolejowego w dniu 11 grudnia 2022 roku uruchamiane są stąd bezpośrednie połączenia kolejowe do Wisły Głębce, Skoczowa, Katowic, Częstochowy, Gliwic (zarówno przez Katowice jak i Żory, Rybnik), Warszawy oraz Olsztyna. Prace budowlane nowego peronu dla głównego wykonawcy (firmy Trakcja S.A.) wykonała firma Arpa Group Sp. z o.o.

Z przystanku wiodą szlaki turystyczne na Małą Czantorię - 864 m n.p.m. ( 1,45 h), Czantorię Wielką przez Poniwiec - 995 m n.p.m. ( 2,30 h) i Równicę - 885 m n.p.m. ( 1,30 h), który to szlak jest jednocześnie początkiem Głównego Szlaku Beskidzkiego (kończącego się w Wołosatym w Bieszczadach).

Zgodnie z danymi Urzędu Transportu Kolejowego dobowa wymiana pasażerska (czyli liczba podróżnych wsiadających i wysiadających każdej doby) na przystanku w 2017 roku wynosiła 200 - 299 osób, w latach 2018-2019 300 - 499 osób, w roku 2020 50 - 99 osób, w roku 2021 100 - 149 osób, w roku 2022 150 - 199 osób, a w roku 2023 500 - 699 osób.

Położony jest na wysokości 356,7 m n.p.m.