stacja

Marklowitz (1914-1921) Marklovice (1921-1931) Marklowice (1934-1939) Marklowitz (1939-1945) Marklowice (1945-1985) Cieszyn Marklowice (1985-)

Tablica przyjazdów | Tablica odjazdów

Stacja z budynkiem dworcowym mieszczącym kasy, poczekalnię i mieszkania pracowników kolei na piętrze, została oddana do użytku 1 września 1914 roku, kiedy to uruchomiono budowaną od roku 1911 linię z Kończyc (obecnie Ostrava-Kunčice) przez Suchą do stacji w Cieszynie (obecnie stacja Český Těšín). Przebiegała ona m.in. przez most na Olzie, który znajdował się w pobliżu stacji Marklowice. Po podziale Śląska Cieszyńskiego w roku 1920 na część czechosłowacką i polską stacja znalazła się po stronie polskiej, ale linia, na której się znajdowała przypadła kolejom czechosłowackim. W związku z tym kursowały tu tranzytowe pociągi czechosłowackie ze stacji Český Těšín do Suchej czy Kończyc (kursujące jeszcze w roku 1925), natomiast nie docierały żadne pociągi ze strony polskiej. Odcinek tej linii został następnie wykupiony przez PKP w związku z budową linii do Zebrzydowic, most został wysadzony przez polskich saperów, a koleje czechosłowackie wybudowały w roku 1931 łącznicę linii 301A i 301D w okolicach przystanku w Kocobędzu, co umożliwiło rezygnację z prowadzenia pociągów tranzytowych. Stacja została ponownie włączona do ruchu w roku 1934, kiedy otwarto linię z Cieszyna do Zebrzydowic (i dalej do Moszczenicy).

W roku 1962 w pobliżu stacji rozpoczęto budowę Cieszyńskiej Fabryki Farb i Lakierów (Polifarb Cieszyn, obecnie PPG Cieszyn SA), gdzie uruchomiono produkcję w roku 1968. Powstała też wówczas bocznica zakładowa odgałęziająca się przed stacją od strony Zebrzydowic i rozbudowano samą stację przebudowując układ torowy, budując dodatkowy peron oraz kładkę dla pracowników fabryki wiodącą ze stacji wprost do zakładu (zlikwidowana w roku 2006). Wybudowany nowy peron wyspowy miał długość 213 metrów, a peron przy budynku dworcowym o długości 260 metrów zyskał nową nawierzchnię z płyt betonowych i wiaty przystankowe. Od tego momentu stacja posiadała dwa niskie perony i cztery tory - trzy główne zelektryfikowane oraz załadunkowo-wyładunkowy o długości 57 metrów biegnący do magazynu stacyjnego z rampą (wyburzonego w roku 2016).

Od roku 1967 przez 25 lat na stacji kończyły i rozpoczynały bieg pociągi dowożące z Bielska-Białej pracowników do pobliskiego zakładu (bez konieczności przesiadki w Cieszynie).

Od sierpnia do grudnia 2019 roku przeprowadzono przebudowę wyspowego peronu oraz urządzeń obsługi podróżnych na stacji. Nowy wysoki peron (wysokość 0,76 metra nad główkę szyny) został skrócony do 125 metrów, wyposażony w antypoślizgową nawierzchnię i ścieżki z wypukłą fakturą dla osób niedowidzących oraz niewielką wiatę, ławki oraz tablice informacyjne. Na peron można dotrzeć poprzez tzw. „labirynt”, a dzięki pochylni jest on również dostępny dla osób o ograniczonej możliwości poruszania się. Peron pierwszy znajdujący się przy budynku dworcowym nie został wyremontowany - usunięto jednak z niego jedną starą wiatę przystankową i zamontowano nowe ławki - nie jest on jednak wykorzystywany w obsłudze pasażerów już od dłuższego czasu. Kasy biletowe i ekspedycja towarowa mieszczące się dawniej w budynku dworcowym są nieczynne.

Działająca na stacji nastawnia dysponująca „CML” wyposażona jest w urządzenia przekaźnikowe, sygnalizację świetlną i przekaźnikową półsamoczynną blokadę liniową dwukierunkową typu EAP obsługiwaną przez dyżurnego ruchu. Znajduje się tu także posterunek stwierdzania końca pociągu (Skp) wyposażony w przycisk stwierdzenia końca pociągu obsługiwany przez zwrotniczego.

Zgodnie z danymi Urzędu Transportu Kolejowego dobowa wymiana pasażerska (czyli liczba podróżnych wsiadających i wysiadających każdej doby) na stacji w 2017 roku wynosiła 0 - 9 osób.

Położona jest na wysokości 256 m n.p.m.