stacja
linia 93 | linia 157

Chybi (1855-1922) Chybie (1922-)

Tablica przyjazdów | Tablica odjazdów

Okres Austro-Węgier

Stacja uruchomiona została na przełomie roku 1855 i 1856 jako jedna z wielu na C.K. Uprzywilejowanej Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda, z tego okresu pochodzi też istniejący do dziś budynek dworcowy. Budowa kolei umożliwiła rozwój Chybia, a dogodne położenie spowodowało podjęcie przez Komorę Cieszyńską decyzji o budowie w okolicach stacji cukrowni, która ostatecznie uruchomiona została w roku 1884 (na jej potrzeby wybudowano bocznicę, a także wąskotorową kolej buraczaną przebiegającą m.in. przez Zaborze do Drogomyśla). Tymczasem ruch na nowej kolei był już tak wielki, że w roku 1880 niezbędne okazało się uruchomienie drugiego toru, a także przebudowa układu torów na samej stacji.

3 lipca 1895 roku stację nawiedził i wyruszył z niej w podróż pociągiem specjalnym do Cieszyna przez Dziedzice, Bielsko i Skoczów ostatni książę cieszyński - Fryderyk Habsburg.

12 lutego 1911 roku oddano do użytku Kolej Lokalną Chybie - Strumień o prześwicie torów 760 mm, która łączyła centrum Strumienia ze stacją w Chybiu. Przed samym budynkiem dworcowym wybudowano pętlę oraz odgałęzienie biegnące pod rampę przeładunkową na kolej normalnotorową. Kolej prócz przewozu pasażerów służyła m.in. do transportu cegieł wyprodukowanych w strumieńskiej cegielni. Okres międzywojenny

W odrodzonej II Rzeczypospolitej stacja nadal miała duże znaczenie dla ruchu kolejowego, a nowe granice ustanowione w roku 1920 wymusiły na władzach budowę nowych odcinków spajających podzielone nimi linie kolejowe. 1 października 1924 roku została oddana do użytku dla ruchu towarowego, a 15 marca 1925 dla pasażerskiego normalnotorowa linia z Pawłowic Śląskich do Chybia przez Strumień, co spowodowało upadek wąskotorowej Kolei Lokalnej i szybki jej demontaż. 14 maja 1927 roku oddano natomiast do użytku odcinek Chybie - Skoczów, stanowiący przedłużenie linii z Pawłowic. Tym samym stacja Chybie stała się węzłową dla linii 93 i 157.

Po roku 1945

Podczas przeprowadzanych w okresie PRLu elektryfikacji linii 93 (zakończona 29 kwietnia 1964) i 157 (lata 1973-1974) modernizowano stację, przebudowano także jej układ torowy. Z tego okresu pochodzą również istniejące do dziś niskie perony wyłożone betonowymi płytami o długości 300 (peron pierwszy) i 302 metrów (peron drugi).

Po roku 1989 i dziś

Stacja posiada siedem zelektryfikowanych torów głównych (oraz tory postojowe i tor handlowy), budynek dworcowy mieszczący m.in. poczekalnię oraz dwa niskie perony wyspowe z blaszanymi wiatami do których prowadzi przejście nadziemne w formie kładki. Kasy biletowe zostały zamknięte na początku roku 2010.
Bocznica prowadząca ze stacji na teren cukrowni została zdemontowana po jej zamknięciu po roku 2011.

5 kwietnia 2024 roku PKP PLK podpisały umowę z konsorcjum firm: Trakcja S.A. (lider), Pomorskie Przedsiębiorstwo Mechaniczno-Torowe sp. z o.o. (partner) oraz ALSTOM ZWUS sp. z o.o. (partner) na przebudowę stacji w ramach zadania „Prace na podstawowych ciągach pasażerskich (E 30 i E 65) na obszarze Śląska, Etap I linia E 65 na odcinku Zabrzeg - Zebrzydowice (granica państwa)”.
W jej ramach przebudowane zostaną dwa perony, na których zabudowane zostaną nowe wiaty, ławki oraz elementy infomacji pasażerskiej, a dostęp do nich zapewni przejście podziemne wraz z windami. Wprowadzone zostaną również ścieżki naprowadzające dla osób niewidomych i niedowidzących. Jednocześnie wybudowany zostanie wiadukt drogowy w ciągu ulicy Bielskiej, który zastąpi dotychczasowy przejazd kolejowo-drogowy. Będzie on poprowadzony łukiem w pobliżu budynku dworcowego.

Stacja węzłowa dla linii 157 i 93.

Zgodnie z danymi Urzędu Transportu Kolejowego dobowa wymiana pasażerska (czyli liczba podróżnych wsiadających i wysiadających każdej doby) na stacji w latach 2017-2018 wynosiła 10 - 19 osób, w roku 2019 20 - 49 osób, w latach 2020-2021 10 - 19 osób, a w latach 2022-2023 50 - 99 osób.

Położona jest na wysokości 262 m n.p.m.