przystanek osobowy

Woikowitz-Bukowitz (1892-1921) Vojkovice-Bukovice (1921-1938) Vojkovice-Bukovice pod Prašivou (1938) Wojkowice (1938-1939) Wojkowitz (1939-1942) Wojkowitz (b. Teschen) (1942-1945) Vojkovice-Bukovice pod Prašivou (1945-1957) Dobratice pod Prašivou (1957-)

Tablica przyjazdów | Bieżące przyjazdy | Tablica odjazdów | Bieżące odjazdy

Władze miejscowości Wojkowice i Dobracice wnioskowały już w okresie planowania budowy linii kolejowej o umiejscowienie w okolicy przystanku osobowego z ładownią, z której miała korzystać głównie likiernia Bernarda Glesingera (uruchomiona jako gorzelnia w roku 1864, a od 1890 produkująca również likiery). Władze kolejowe przystały jednak wyłącznie na budowę punktu obsługi podróżnych, a otwarty 27 listopada 1892 roku jednoperonowy przystanek początkowo otrzymał nazwę od pobliskich wsi Wojkowice i Bukowiec. W 1893 roku wybudowano tu drewnianą, przeszkloną poczekalnię (podobną do tej w Trzycieży) i murowany budynek mieszczący kasy.

Po zajęciu Zaolzia w roku 1938 był ostatnim przystankiem osobowym w Polsce przed granicą z Czecho-Słowacją, natomiast po agresji Niemiec we wrześniu 1939 roku znalazł się w granicach Protektoratu Czech i Moraw.

Dziś przystanek posiada murowany budynek wybudowany po II wojnie światowej, z otwartą poczekalnią, która została wyburzona pod koniec roku 2011. Dawniej czynna była też kasa biletowa - obecnie zamknięta.

Od 13 grudnia 2020 roku obiekt jest kolejowym przystankiem „na żądanie” (podobnie jak pozostałe przystanki na linii) - pociągi osobowe zatrzymują się tu tylko po uprzednim zgłoszeniu przez pasażera prowadzącemu pociąg chęci wysiadki, ewentualnie oczekujący na przystanku powinni dawać prowadzącemu stosowne znaki, aby ten zatrzymał pociąg.

Z przystanku wiedzie szlak turystyczny na Praszywą - 843 m n.p.m. ( 5,5 km).

Przystanek położony jest na wysokości 355 m n.p.m.