Nieistniejąca już bocznica Kopalni Surowców Skalnych w Wiśle (zakład istnieje od roku 1924) rozpoczynała się rozjazdem w lewo za mostem na rzece Wiśle, gdzie skład wagonów był wpychany ze stacji Wisła Uzdrowisko na tor równoległy do szlaku Wisła Głębce - Goleszów. Przejazd kolejowy z obecną drogą wojewódzką nr 941 obok przystanku osobowego Wisła Obłaziec był wówczas wielotorowy. Bocznica była ograniczona z obu stron kozłami oporowymi (od strony mostu zabezpieczona torem żeberkowym), a jej długość wynosiła około 300 metrów. Po lewej stronie na wysokości peronu przystanku osobowego istnieje do dziś wysoka rampa załadunkowa, na której znajdował się wąski tor - rampa ta służyła do załadunku wagonów węglarek. Na końcu znajduje się krótka rampa normalnowymiarowa do załadunku platform i wagonów krytych serii G. Kamień w postaci tłucznia był dostarczany na rampę z sortowni wąskim torem (prawdopodobnie o prześwicie 600 mm) w wagonikach kolebach. Następnie były one przetaczane do krawędzi rampy, gdzie następował rozładunek „grawitacyjny” (początkowo z użyciem zaczepianych o górną krawędź rampy blach, po których zsuwano kamień). Bocznica była też wyposażona w maszynę wyciągową, która przy pomocy stalowej liny umożliwiała przetaczanie wagonów.

Eksploatację bocznicy zakończono pod koniec lat 80. XX wieku przechodząc w całości na transport samochodowy.

Posuwając się dalej w kierunku kamieniołomu można było dawniej zobaczyć fragmenty starotorza kolejki wąskotorowej oraz dawny plac załadunkowy wagonów koleb.