Nieistniejąca już bocznica Kopalni Surowców Skalnych w Wiśle (zakład istnieje od roku 1924) zaczynała się zwrotnicą w lewo za mostem na rzece Wiśle, gdzie skład wagonów był wpychany od stacji Wisła Uzdrowisko na tor równoległy do szlaku. Przejazd kolejowy z obecną drogą wojewódzką nr 941 obok przystanku osobowego był wówczas wielotorowy. Bocznica była ograniczona z obu stron kozłami oporowymi, a jej długość wynosiła około 300 metrów. Po lewej stronie na wysokości peronu przystanku osobowego istnieje do dziś wysoka rampa załadunkowa, na której znajdował się wąski tor - rampa ta służyła do załadunku wagonów typu „talbot” i węglarek. Na końcu znajduje się krótka rampa normalnowymiarowa do załadunku platform i wagonów krytych serii G. Kamień w postaci tłucznia był dostarczany na rampę z sortowni wąskim torem (prawdopodobnie o prześwicie 600 mm) w wagonikach kolebach. Następnie były one przetaczane do krawędzi rampy, gdzie następował rozładunek „grawitacyjny”.

Eksploatację bocznicy zakończono jeszcze w latach 60. XX wieku, przechodząc na transport samochodowy.

Posuwając się dalej w kierunku kamieniołomu możemy zobaczyć fragmenty podtorza po kolejce wąskotorowej oraz plac załadunkowy wagonów koleb.