Wybudowany w okresie „władzy ludowej” młyn zbożowy w Szonowie (Šenov) był jednym z największych tego typu obiektów w Europie Środkowej. Działający kompleks składał się z 31 żelazobetonowych silosów o średnicy 7,5 metra i wysokości 47 metrów, które pomieścić mogły ponad 50000 ton ziarna (pszenica, żyto, owies, jęczmień, pszenżyto), dwunastopiętrowego budynku młyna z częścią czyszczącą i laboratorium oraz silosami mieszczącymi mąkę, działu pakowania produktu i ekspedycji, biurowca oraz obiektów pomocniczych jak garaże czy kotłownia. Zakład zaprzestał produkcji około roku 2000 i od tego czasu obiekty są wynajmowane różnym podmiotom, istnieje także możliwość składowania zboża czy przeprowadzania jego badań laboratoryjnych. Pojawiły się także projekty budowy tutaj biogazowni oraz zakładu przetwarzania odpadów organicznych, ale ze względu na protesty okolicznych mieszkańców plany te nie zostały dotychczas zrealizowane.

Skala produkcji młyna w Szonowie wymagała efektywnego transportu surowca w olbrzymich ilościach, dlatego też do obiektu doprowadzono bocznicę kolejową. Rozpoczynała się ona na stacji Havířov i obierała kierunek południowo-zachodni. Nad ulicą Ostrawską w Hawierzowie tor poprowadzono stalowym wiaduktem, a następnie wbiegał on na obszerny nasyp o długości ok. 1,5 km biegnący w zasadzie równolegle do drogi krajowej nr 11 Hawierzów - Ostrawa. Tam rozdzielał się na trzy tory umożliwiające odstawienie wagonów, a w okolicy młyna torowisko kończyło się kozłem i odbiegał tutaj tor umożliwiający wepchnięcie wagonów w kierunku zadaszonej rampy wyładowczej. Na terenie młyna torowisko rozgałęziało się, istniała tu również niewielka lokomotywownia dla zakładowego spalinowozu 740.720 (obecnie rozebrana). Tor bocznicy na samym nasypie był w całości oświetlony. Łączna długość torów wynosiła 3,233 km, a działała ona do 5 kwietnia 2011 roku.

Torowisko rozebrano aż do fragmentu na wiadukcie już w roku 2011, pozostały fragment w kierunku stacji oraz elementy infrastruktury zostały rozebrane i rozszabrowane wkrótce potem. Obecnie widoczny jest przebieg toru wyznaczany przez tłuczeń, pozostał także wiadukt oraz niewielki fragment toru dojazdowego na stacji Havířov. Z oświetlenia pozostała jedna lampa w okolicy bramy wjazdowej do zakładu.