Do roku 1999 na terenie Skoczowa funkcjonowały dwa systemy ciepłownicze zlokalizowane po obu stronach Wisły o łącznej mocy 19 MW: system lewobrzeżny zasilany z kotłowni Spółki Promot przy ulicy Górny Bór o łącznym zapotrzebowaniu na szczytową moc cieplną 16 MW i system prawobrzeżny zasilany z kotłowni Zakładów Kuźniczych o łącznym zapotrzebowaniu 3 MW. Ciepło z obu tych kotłowni dostarczane było wyłącznie w sezonie grzewczym, a ich kotły opalane były węglem. 25 marca 1999 roku Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej „Ciepło” sp. z o.o. (gdzie 100% udziałów posiada Gmina Skoczów) uruchomiło własną kotłownię gazową w lewobrzeżnej części miasta. Tym samym ciepłownia spółki Promot (do której należała opisywana bocznica) utraciła monopol na dostarczanie energii cieplnej. Spadek zapotrzebowania na ciepło spowodował mniejsze dostawy węgla, a także rezygnację z transportu tego surowca koleją. W roku 2006 zadecydowano o rozbiórce bocznicy kolejowej przy ciepłowni.

Bocznica odgałęziała się od linii 190 w kierunku na Cieszyn w prawo. Następnie tory poprowadzono wzdłuż ogrodzenia ciepłowni, aby rozgałęzić je na postojowe - jeden z nich biegł do jednostanowiskowej lokomotywowni, a drugi prowadził do bramy na teren zakładu. Już na terenie ciepłowni zlokalizowano wagę wagonową. a dalej odbywał się wyładunek wagonów. Obsługę bocznicy zapewniała lokomotywa typu Ls60.

W listopadzie 2009 roku (wtedy wykonano zdjęcia znajdujące się w galerii) z bocznicy pozostał fragment toru dojazdowego z linii 190 ze zwrotnicą oraz tory znajdujące się na terenie ciepłowni (wraz z wagą wagonową). Tory odstawcze zostały zdemontowane. Lokomotywa Ls60 pracująca na tejże bocznicy przetransportowana została na bocznicę odlewni w Skoczowie.