

Wiadukt w Zebrzydowicach |
Bogusław Bujok |

W ówczesnych czasach budowa wiaduktu nad podmokłymi terenami położonymi na obu brzegach rzeki Piotrówki była bardzo śmiałym i trudnym przedsięwzięciem budowlanym.

Budowa pochłonęła wiele ofiar. Pięciu robotników zginęło po załamaniu się rusztowania przy jednym z filarów. Część robotników zmarła podczas panującej wówczas epidemii cholery.
Wiadukt wraz z całym odcinkiem linii kolejowej Bogumin - Dziedzice o długości 50,7 km, oddano uroczyście do użytku 17 grudnia 1855 roku.
Po 15 latach użytkowania na filarach wiaduktu pojawiły się pęknięcia. Przyczyną było "pracujące", podmokłe podłoże. Podczas budowy niewłaściwie nadzorowano wbijanie drewnianych pali, które robotnicy zamiast wbijać głęboko, obcinali i osadzali zbyt płytko, aby mogły utrzymać konstrukcję filarów.

Nieczynny już wiadukt rozbierano ręcznie, a jego pozostałości w 1906 roku wysadzono przy użyciu materiałów wybuchowych. Fragmenty wału ziemnego istniały jeszcze do lat 80. ubiegłego wieku, kiedy to ziemię tę przewieziono i użyto do usypania widowni budowanego wówczas amfiteatru w Zebrzydowicach.
Opracowano na podstawie:
Helena i Ludwik Bartoszek Wypisy z dziejów Zebrzydowic, Kaczyc, Kończyc Małych i Marklowic Górnych. wyd. Gminny Ośrodek Kultury w Zebrzydowicach 2005 rok
Kopie mapek: www.mapy.cz
Archiwalne zdjęcie wiaduktu: www.zebrzydowice.net
Zdjęcia współczesne: Bogusław Bujok
Opublikowano 1 czerwca 2014 roku
Copyright © Koleje Śląska Cieszyńskiego 2007-
Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego
Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego Koleje Śląska Cieszyńskiego