Założona w 1844 roku w Śląskiej (Polskiej) Ostrawie przez Hrabiego Stanisława Wilczka kopalnia węgla kamiennego św. Trójcy (Důl Trojice, Dreifaltigkeit Schacht) zawdzięcza swą nazwę od daty jej założenia, przypadającej na dzień Świętej Trójcy. W początkowym okresie prowadzono tu wydobycie na płytkich pokładach. Cztery lata później powstała tutaj także koksownia. Dopiero w 1870 roku uruchomiono wydobycie dołowe a zarządzał nim już hrabia Johann Nepomuk Maria Wilczek. Zakład przeszedł modernizację w 1899 roku, kiedy to wybudowano stalową wieżę szybu wydobywczego oraz maszynownię wraz z maszyną parową. Jako że wydobycie prowadzono pod terenem zabudowanym, zastosowano tutaj podsadzkę hydrauliczną, co i tak nie rozwiązało sprawy osiadania terenu i powstawania szkód górniczych - można tu wskazać osiadanie pobliskiego zamku o 11 metrów i jego opuszczenie od 1930 roku.

Pole wydobywcze kopalni osiągnęło rozmiary 116 ha. W lipcu 1961 roku zakład przyłączono do struktur kopalni Petr Bezruč.

Zakład ostatecznie zamknięto w dniu 1 kwietnia 1967 roku. Szyby zostały zasypane na przestrzeni lat 1969 - 1974.

Kopalnia Emma i Łucja (Důl Ema a Lucie, Emma Lucia Schacht) wybudowana została w latach 1861 - 1867 przez hrabiego Johanna Nepomuka Marię Wilczka i nazwana na cześć jego małżonki: Emma Maria Emo Capodilista (1833 - 1924) oraz córki: Maria Lucia Josepha (1862 - 1958). Szyby zlokalizowane były na północny-wschód od kopalni św. Trójcy i ostatecznie zgłębione do 438 metrów (szyb Emma był szybem wydobywczym, a Łucja wentylacyjnym, w latach 1863-1899 funkcjonował jeszcze wentylacyjny szyb Eliza (Eliška, Elise) o głębokości 275 metrów). Urobek transportowano początkowo kolejką przy pomocy koni do koksowni przy kopalni św. Trójcy, a następnie koleją linową. Ze względu na wyczerpanie złoża wydobycia zaprzestano 24 maja 1933 roku.

Bocznica prowadząca na teren kopalni i koksowni odgałęziała się z rejonu zachodniej głowicy stacji Zárubek, odchodząc łukiem w kierunku północnym. Następnie po przecięciu z linią tramwajową docierała do przeprawy na rzece Lučina (w dawnym przebiegu obecnie istnieje kłada pieszo-rowerowa). Kolejno przechodziła przez rejon parku wokół tutejszego zamku w Śląskiej Ostrawie i obierała łuk na północny wschód w kierunku ulicy Cieszyńskiej (Těšínská). Przy wjeździe na teren zakładu pracownicy stanowiący obsadę budki strażniczej zabezpieczali ruch na przejeździe.

Po likwidacji kopalni bocznicę zdemontowano, choć jej tor wjazdowy istniał jeszcze we fragmencie w roku 1994 (urywał się tuż przed ulicą Na Karolíně).